De Centraal-Aziatische republieken hebben gelijktijdige processen van natievorming, staatsopbouw en democratisering meegemaakt zoals alle andere staten van Oost-Europa. Ze hebben hun eigen instellingen geformuleerd en opgericht waarmee processen voor staatsopbouw, natievorming en democratisering in de praktijk zijn gebracht. Ze hebben echter met enkele problemen te maken gehad, voornamelijk als gevolg van twee redenen: (i) ¿Sovjet-erfenis¿, zoals het nationaliteitenbeleid, nationale afbakening en sovjetisering, en (ii) hun interne en traditionele structuren; zoals clanisme, regionalisme en nationalisme, en de opkomst van de radicale islam. Het bestaan ¿¿van de huidige Centraal-Aziatische natiestaten waren onbedoelde gevolgen van de kunstmatige oprichting van naties en staten in 1924, maar dat lijkt een klein positief effect te hebben op de processen van natievorming en staatsopbouw. De negatieve impact van het Sovjetbeleid is in feite meer dan democratisering. De autoritaire leiders hebben de macht gemonopoliseerd door te vertrouwen op één etnische of tribale groep. Het politieke systeem in alle staten staat nu onder de controle van één partij of groep onder leiding van de autocratische leiders.