Yuta ile Pita, büyük gölün kiyisinda uzun uzun oturmayi cok severdi. Bu gölün ortasinda bir agac vardi, agacin dallarinda da yiyenlerin dileklerini gerceklestiren sihirli kirmizi meyveler... Yuta bu meyvelerden yemeyi ne kadar cok istese de agaca bir türlü ulasamiyordu. Arkadasi Pitanin hep söyledigi gibi Yuta; ne dev kadar büyüktü, ne kartal gibi ucabiliyordu ne de timsah kadar iyi yüzebiliyordu. Ama belki de Yuta baska bir yol bulabilirdi Biraz cesaret ve bolca istegin önünde ne durabilirdi ki