Poetika, Aristotelesin en canli eserlerindendir. Hicbir eseri zeki bir yorumcular grubunun dikkatini bu eser kadar cekmemistir. Yine onun eserlerinden hicbiri bu eseri kadar önemsenerek tartisilmamistir. Bize asl ilgi alanlarindan alabildigine uzak olan bir konu üzerine bu kücük fragmandan baska bir sey birakmamis olsa bile, yine de bu fragmanin yazarini analitik düsünürlerin en büyüklerinden biri olarak kabul etmeliyiz.
Poietike terimi Aristoteleste birden fazla anlama sahiptir. En genel anlamiyla o, yasama sanatina ve bilime karsit olarak yararli ve güzel sanatlari icerir. Poetikada ise daha dar bir anlam tasir. Güzel sanatlarla kaplami ayni taklit türüne aittir; ama bu türün tamami degildir. Renk ve bicim araciligiyla taklit eden sanatlar ile ses araciligiyla taklit eden sanatlar arasinda bir ayrim yapilir ve ikincisi asagi yukari Aristotelesin plastik sanatlara karsi olarak siir adini verecegi seyi karsilar; fakat yalnizca asagi yukari, cünkü enstrümental müzigi de icine alacak sekilde, sesi, sedayi da kapsayacak bicimde genellestirmeli ve dansi olusturacak sekilde bu genellestirmeyi daha da ileri götürmeliyiz. O halde müzik ve dansta ortak olan sey, bizim siir dedigimiz sey ve Aristotelesin onlari tek bir grup icinde birlestirmesine neden olan sey nedir Aristoteles bunu bize fazla aciklamaz, ama söylemek istedigi sey, bu grubu alt dallara bölerken kendisine temel aldigi ilkeler göz önüne alinarak anlasilabilir. Bu ilkeler, taklit etmede kullanilan araclar, taklit edilen nesneler ve taklit etme tarzidir.